تفکرات پارانوئید و حرمت خود در دانش آموزان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای

زمینه و هدف: اختلال نافرمانی مقابله ­ای، یکی از مشکلات رایج دوران کودکی است که مجادله، خصومت و عدم فرمانبرداری از بزرگسالان مشخصه اصلی این اختلال است. این مطالعه با هدف مقایسه تفکرات پارانوئید و حرمت خود دانش ­آموزان مبتلا و غیرمبتلا به  اختلال نافرمانی مقابله ­ای انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع علی-  مقایسه ­ای است و نمونه مورد مطالعه شامل 40 دانش ­آموز با اختلال نافرمانی مقابله ­ای و 40 دانش آموز بدون اختلال نافرمانی مقابله‌ای در دامنه سنی14 تا 15 سال مقطع راهنمایی  شهر تبریز در سال95-96 بوده است که به صورت خوشه ­ای چندمرحله ­ای انتخاب شدند. برای جمع­ آوری داده­ ها از پرسشنامه­ های حرمت خود (آیزنک، 1976) و سنجش افکار پارانوئید (گرین و همکاران، 2008) استفاده شد. تحلیل داده ­ها با استفاده از آزمون تحلیل t مستقل  انجام شد. یافته­ ها : نتایج تحلیل داده­ ها نشان داد که کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله­ ای از حرمت­­ خود پایین­تر و تفکرات پارانوئید بالاتری نسبت به کودکان بدون اختلال دارا هستند (0/05>P). نتیجه گیری:  با توجه به یافته ­های پژوهش به نظر می­رسد اختلال نافرمانی مقابله ­ای به طور غیرمستقیم  باعث ایجاد مشکلات دیگری مانند کاهش سطح حرمت خود و ایجاد تفکرات پارانوئید نیز می­شود. استلزام های نتیجه به دست آمده در مقاله مورد بحث قرار گرفته است.